Het menselijk lichaam moet gezien worden als een samenhangend en samenwerkend geheel.
In de schedel zitten de hersenen, die alle processen aansturen en coördineren.
Ieder orgaan of lichaamsdeel staat weer in relatie met andere delen van het
lichaam, ze vormen als het waren een gesloten keten met elkaar. Zo heeft de
rest van het lichaam ook weer invloed op de hersenen en de schedel.
Komt iemand met klachten aan zijn schouder of van de lever, dan is het volkomen
onjuist om alleen die schouder of lever te onderzoeken. Vaak zal blijken dat
het hele lichaam daarbij betrokken is, dus ook onderzocht moet worden.
Later worden voorbeelden hiervan verder uitgelegd. (zie ook: sportblessures;
orgaanklachten)
Soms is het lichaam dus niet in staat het zelfgenezend vermogen aan te spreken.
Dit kan komen door zgn. blokkades, veroorzaakt door letsel, trauma, disbalans
en functiestoornissen. Er zal dan hulp geboden moeten worden, door opheffing
van deze blokkades, om het zelfgenezend vermogen weer te kunnen aanspreken.
Manuele behandel- en hersteluitlokkende technieken zijn in letterlijke zin
elke behandeltechniek die een therapeut met zijn blote handen kan uitvoeren.
In het algemeen blijft het behandelen niet beperkt tot het bewegingsapparaat
(spieren, botten, gewrichten, bandweefsels, zenuwen), maar ook de organen en
het alles verbindende bindweefsel en de schedel behoren meegenomen te worden
in de behandeling als dit noodzakelijk blijkt.
We zullen leren dat de menselijke psyche hierbij ook niet uitgesloten kan worden.
(zie: somato-emotional
release)